Hep bir şeyleri yapmamak için bir şeyler yapıyoruz. Askere gitmemek için master yapmak gibi. Doktora gitmemek için iyi numarası yapmak gibi. Görmemek için kafamızı çevirmek gibi. Kendi hayatımızdan çalıyoruz, farkında değiliz. Ya da bazen elimizde değil.

Bir şeyleri yapmak için bir şeyler yapalı ne kadar zaman oldu? Görmek için boynumuzu uzatalı ? Gitmek için bir adım atalı ? Ya da en azından o uğurda düşüneli ? Hedefini kaybetmek çok acı.

Kayıp hedefler için: “If the wind will not serve, take to the oars…”