Bugün hayatımdaki en büyük dönüm noktalarından birine ilk adımı atıyorum. Bilmem, herkeslere de söyleyemiyorum. Bişeyin olmasını çok isteyince saklarsınız ya. Sanki ağzınızdan çıksa, herkes bilse o iş olmayacakmış, büyü bozulacakmış gibi …

Sona doğru yaklaştıkça midem kasılıyor. Yemin ediyorum o yemekhanenin kokusu burnuma geliyor. 2.5 sene olacak yakında. Ama vallahi de billahi de o kokuyu hatırladım bugün.

Yapılacak çok iş var. Gönderilecek bir sürü belge, doldurulacak formlar… Sonrası?
Sonrası daha da bir heyecanlı olacak. Düşünürken gözlerimin ışıldadığını, midemin kasıldığını hissediyorum.

Tekrar bir amaca yönelmek güzel… Sanki, yeniden aşık olmak gibi