Her sene başında kendime hedefler koyarım. Ve seneye bu zamanlar neler yapıyor olacağımı hayal ederim, hesap ederim, niyaz ederim.
Fakat bu sene öyle değil işte. 2 sene önce kendi kendime Futureme.org’dan mail atmıştım. Doktora başvurularım sırasındaydı o zamanlar, California sahillerinde neler yapmam gerektiğini kendi kendime öğütlemiştim. Bir sene sonra aldım o maili. Geçen sene de benzer şeyler yaptım.
Bu sene hiçbir fikrim yok. Zaten yılın son günü de pek yılbaşı gibi değildi benim için. Sabah işe gittim sonrasında bağlama kursum vs. derken akşam da tv karşısında uyukluyordum. Son dakikada annemler teyzemlere gitmeyi önerdi de bir tombala seansı yapabildik. Onda da bir tane 1. çinko yapabildim, kalanını teyzemler götürdü =) 1 Ocak 2013’te bir çok soru işareti bekliyor beni. Ve şu soruların hiçbirine şu anda cevabım yok:
– Nerede (hangi ülkede) olurum ?
– Yüksek Lisansım bitmiş olur mu ?
– Tübitak’ta mı olurum?
– Tübitak Lalahan’a taşınır mı ?
– Başka bir yerde mi çalışırım ?
– Ankara’da mı çalışırım? İstanbul’da mı çalışırım ?
– Askerde mi olurum ?
– Yine bir şirket kurma gazına gelir miyim ?
– Gelir isem şayet Semih ve Yiğit benim bu gazıma ortak olur mu ?
– Teknik açıdan ne seviyede olurum ?
– İlk iPhone uygulamamı yazabilir miyim ?
– Seneye acaba hangi arkadaşlarım evlenmiş olur ?
– Mutlu olur muyum ?
Henüz okumadığım, okusam çok seveceğim bir kitabın çok sevdiğim bir sözü var:
Ayar, saniyenin peşinde koşmaktır.
Bakalım seneye bu zamanlar biz kimin peşinde nereye koşuyor olacağız…
Bu sene ben de pek bir şey dileyemedim işin doğrusu saygıncım… askerde meslektaş bir abim vardı. Ben ona geçen sene nasıl geçti hiç anlayamadım dediğimde valla “valla ben de son 8 sene ne yaptım ne ettim hiç anlamadım, gözümü bir açtım 30uma merdiven dayamışım. artık hep böyle geçecek alışmaya çalış.” demişti. sanırım çalışmaya başlamakla alakası var bu işin. her geçen gün kendimize ayırdığımız zaman daha da azaldıkça, bilinmeyenler çoğalıyor. düşünemiyor, uğraşamıyor, üzerinde duramaz oluyoruz. sanırım ben de sana diyebilirim ki:
“Artık hep böyle geçecek, alışmaya çalış!” 😉
Ben de böyle olmasın diye elimden geleni yapmaya çalışıyorum be Haluk. Zaten öteki türlü “Su akar yolunu bulur” =)
Çalışmaya başlamakla alakası olmaktan geçtim, direk sebep-sonuç ilişkisi var ikisi arasında. Ve her sene bir öncekinden daha çabuk geçiyor.
Bakalım biz yolumuzu bulabilecek miyiz
Gel en güzeli askere git askere :DD
Benim de isyanım öylesine yaşamamak Saygın seni inan çok iyi anlıyorum. Ama öyle zamanlar geliyor ki bir süre dağınık kalsın deyiveriyorsun, sırf akıl sağlığın için =)
Su yolunu buluyor be abi, 1 sene evvel yahut 1 sene sonra ama enteresan bir şekilde, olacağı varsa bir şekilde oluyor 😉
Saygin abi harbiden Güzel bir yazi olmi§.Seni tebrik ederim. :O 🙂 :/