Bugün kardeşime kitaplıktaki romanlardan birkaçını önerirken, Amin Maalouf’un Semerkant kitabının arasından bir defter sayfası düştü.

Akıp giden sulara sor istersen
İşte yaşam
İşte yaşamın yüzünde ölüm karası
Öyleyse dağıt saçlarını göğsüme
Dağıt ki
Hep tatlı kanasın aşkın yarası

Bizimkinin ağzından vaaaay, abii, (tabi bir yandan kaş göz işaretleri) dökülürken ben şaşakaldım.

Ben çok beğenip birine mi yazdım bu dizeleri? Yoksa kitabı geri veren birisi mi koydu bilmiyorum. Yazı benim yazım değil çünkü. El yazısına yakın yazamam ben, daha düz daha sadedir benim harflerim. Çok uzaklarda hayal meyal görünen bir suret gibi hatırlıyorum dizeleri. Kimden, neden, nereden ve nasıl hatırlamıyorum. Bir Adnan Yücel şiiriymiş.

Şu aralar şiirler yazabileceğim biri dahi yok etrafımda.
Ama Sevgililer Gününüz kutlu olsun, size bişey olmasın =)